mércores, 14 de febreiro de 2007

** Cando Cupido nos fai a súa visita de febreiro

Como vos dicía onte: son cousas do calendario. Onte foi Martes e 13 e hoxe é Mércores 14 de febreiro --> O día dos namorados. Conste que non me gusta que no ano haxa un día para isto, outro día para iso e outro para aquilo. Tódolos días deben ser os días dos namorados, da paz, dos traballadores, da muller, do pai, da nai, da loita contra o cáncer, da xornada de aforro enerxético e un longo etc.

É unha suma tontería o de querer lembrar en cada efeméride un so acontecemento determinado. Aínda que poida nacer cunha boa intención, o que fai é xustificar o esaxerado consumismo da sociedade na que vivimos. Xa sei que non quita que ese día fagamos especial fincapé no que se celebra, pero o resto dos días tamén son de Dios eh!!!!. Non se trata de qwe pase o día e con el a romería. Que non sexa flor dun día....

Sexa como fose, e como hoxe se celebra o "recordatorio" de amor entre as parellas, podes dicirlle á túa media laranxa que a queres de moi diversas formas:

Cun bico

Con flores

Por teléfono ou por sms



Por internet





Por carta (que xa terías que ter envíado, senón pobre túa...)




Ou doutras maneiras.....Ti elixes a maneira de expresarlle o teu amor

Pero o importante é lembrarlle que @ queres. E insisto, isto non debe ser hoxe so, debe ser tódolos días do ano...Corazón....

2 comentarios feitos. Deixa o teu!!!!! :

Anónimo dixo...

Hoxe tamén é un bo día para leer a Neruda:
Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Escribir, por ejemplo: "La noche está estrellada,
y tiritan, azules, los astros, a lo lejos"

El viento de la noche gira en el cielo y canta.

Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Yo la quise, y a veces ella también me quiso.

En las noches como esta la tuve entre mis brazos.
La besé tantas veces bajo el cielo infinito.

Ella me quiso, a veces yo también la quería.
Cómo no haber amado sus grandes ojos fijos.

Puedo escribir los versos más tristes esta noche.
Pensar que no la tengo. Sentir que la he perdido.

Oír la noche inmensa, más inmensa sin ella.
Y el verso cae al alma como al pasto el rocío.

Que importa que mi amor no pudiera guardarla.
La noche está estrellada y ella no está conmigo.

Eso es todo. A lo lejos alguien canta. A lo lejos.
Mi alma no se contenta con haberla perdido.

Como para acercarla mi mirada la busca.
Mi corazón la busca y ella no está conmigo.

La misma noche que hace blanquear los mismos árboles,
Nosotros, los de entonces, ya no somos los mismos.

Ya no la quiero, es cierto, pero cuanto la quise.
Mi voz buscaba el viento para tocar su oído.

De otro. Será de otro. Como antes de mis besos.
Su voz, su cuerpo claro. Sus ojos infinitos.

Ya no la quiero, es cierto, pero tal vez la quiero.
Es tan corto el amor y tan largo el olvido.

Porque en noches como ésta la tuve entre mis brazos,
mi alma no se contenta con haberla perdido.

Aunque éste sea el último dolor que ella me causa,
y éstos sean los últimos versos que yo le escribo.

Julio Torres dixo...

e ti que opcion escollistes pra expresarlle o teu amor a esa persoa que tanto queres???