xoves, 17 de maio de 2007

** O Recuncho Literario: Jorge Bucay

Esta é a historia dun home ó que eu definiría como buscador. Un buscador é alguén que busca. Non é necesariamente alguén que atopa. Tampouco é alguén que sabe o que está a buscar. É simplemente alguén que fai da súa vida unha procura.

Un día o buscador sinteu que debía ir cara á cidade de Kammir. El aprendera a facer caso rigoroso desas sensacións que viñan dun lugar descoñecido de si mesmo, así que deixou todo e parteu.
...--->Ve-lo Artigo completo....
Logo de dous días de marcha por polvorentos camiños divisou Kammir ó lonxe. Un pouco antes de chegar ó pobo, un outeiro á dereita do carreiro chamoulle a atención. Estaba tapizado cun verde marabilloso e había nel unha chea de árbores, paxaros e flores encantadoras. Rodeábao por completo unha especie de valo pequeno de madeira lustrada. Un portaliño de bronce invitábao a entrar. De súpeto sinteu que esquecía o pobo e sucumbeu ante a tentación de descansar un pouco naquel lugar. O buscador cruzou o portal e empezou a camiñar lentamente entre as pedras brancas que estaban distribuídas como ó azar, entre as árbores. Deixou que os seus ollos, que eran os dun buscador, pasearan polo lugar e quizá por iso descubreu, sobre unha das pedras, aquela inscrición: “Abdul Tareg, viviu 8 anos, 6 meses, 2 semanas e 3 días”. Impresionouse un pouco ó darse conta de que esa pedra non era simplemente unha pedra. Era unha lápida, sinteu pena ó pensar que un neno de tan curta idade estaba enterrado nese lugar. Mirando ó seu redor, o home deuse conta de que a pedra da beira tamén tiña unha inscrición, ó achegarse a lela descifrou: “Yamir Kalib, viviu 5 anos, 8 meses e 3 semanas”. O buscador sentiuse terriblemente conmocionado. Este fermoso lugar era un cemiterio e cada pedra unha lápida. Todas tiñan inscricións similares: un nome e o tempo de vida exacto do morto, pero o que o deixou espantado, foi comprobar que, o que máis tempo vivira, case non pasaba de 11 anos. Embargado por unha dor terrible, sentou e púxose a chorar. O coidador do cemiterio pasaba por alí e achegouse. Por un intre, en silencio, mirou como choraba e logo preguntoulle se choraba por algún familiar.

- Non, por ningún familiar -dixo o buscador - ¿Que pasa neste pobo?¿Que cousa tan terrible hai nesta cidade? ¿Por que hai tantos nenos mortos enterrados neste lugar? ¿Cal é a horrible maldición que pesa sobre esta xente que a obrigou a construír un cemiterio de nenos?

O ancián sorriu e dixo:
-Pode vostede serenarse, non hai tal maldición, o que pasa é que aquí temos un vello costume. Contareille: cando un mozo cumpre 15 anos, seus pais regálanlle un caderno como este que teño aquí, para que o colgue do pescozo, e é tradición entre nós que, a partir dese momento, cada vez que un disfruta intensamente de algo, abre o caderno e anota nel: á esquerda que foi o que lle fixo disfrutar, á dereita, canto tempo durou ese gozo. ¿Coñeceu á súa noiva e namorouse dela? ¿Canto tempo durou esa paixón enorme e o pracer de coñecela? ¿ Unha semana? ¿Dúas? ¿Tres semanas e media? E despois, a emoción do primeiro bico, o pracer marabilloso do primeiro bico... ¿Canto durou? ¿ O minuto e medio do bico? ¿Dous días? ¿Unha semana? ¿ E o embarazo ou o nacemento do primeiro fillo? ¿ E o casamento dos amigos? ¿ E a viaxe máis desexada? ¿E o encontro co irmán que volve dun país afastado? ¿Canto durou o gozar destas situacións? ¿Horas?¿ Días? Así imos anotando no caderno cada momento que disfrutamos... cada momento. Cando alguén morre, o noso costume é abrir o seu caderno e sumar o tempo gozado para escribilo sobre a súa tumba. Porque ese é, para nós, o único e verdadeiro tempo vivido.

"O BUSCADOR", do libro Contos para pensar, do escritor Jorge Bucay



Enviado por: Mariam
Gran Colaboradora de A Lareira Máxica

3 comentarios feitos. Deixa o teu!!!!! :

Anónimo dixo...

Preciosa historia, gústame Jorge Bucay, xa teño escoitado varios relatos del, e todos teñen unha mensaxe de fondo, que te fai reflexionar.
A miudo, cando miramos atrás, falamos dos malos momentos e recordamos pouco os bos, que tamén son parte da nosa vida e nos enchen, nos dan enerxía para seguir adiante.

Stratego dixo...

Me parece muy buen artículo y bien expresado. Tal vez te interese Estrategia y mente, libro virtual:
http://www.personal.able.es/cm.perez/estrategiaymenteres.pdf

Contiene temas tan interesantes como: El Arte de la Guerra (Sun Tzu y Sun Bin), Musashi, Mao Tse Tung, Gengis Khan, Samuráis, Ninjas, Atila, Guerra sin Reglas, El Príncipe y Del Arte de la Guerra (Maquiavelo), Clausewitz, Napoleón, Baltasar Gracián, Los Combatientes Bárbaros, Fouché, Grafología, PNL, Lavado de Cerebro, Lenguaje del Cuerpo, Poder Mental, Liderazgo, Persuasión, Negociación, Cómo ganar amigos e influir en las personas, Los siete hábitos de la gente altamente efectiva, La Vía del Genio, Napoleón Hill, Negociar sin ceder, La estupidez humana, Ocho formas de ser listo, Trucos de seducción y sexo y mucho mas...

Mas sobre estos temas en
http://www.personal.able.es/cm.perez/

Anónimo dixo...

Da que pensar. Si señor. Os relatos deste señor sempre son polo estilo.