.jpg)
Publicacións
** En cien palabras. Encrucijada
Estoy atrapado entre dos mujeres. A una la he querido y la otra no me quiere tanto como yo a ella. Una me dice que no me vaya y la otra no me dice que me quede. Tanto poder tienen sobre mí, tanto, que consiguen paralizarme. Yo, cuando no sé qué hacer, tengo por costumbre no hacer nada. Me confío y dejo pasar el tiempo. Cuando pienso que lo he conseguido resulta que no, que sigo tan perdido como siempre. Un chaparrón inunda la calle y me moja los pies. Esta tarde de invierno siento que me estoy quedando solo.
Enviado por: POLIZÓN
Colaborador de A Lareira Máxica
6 comentarios feitos. Deixa o teu!!!!! :
O primeiro comentario para ti Julio
Tranquilo non pasa nada o importante e que sigas publicando ainda que sexa de vez en cando.
Biquiños meigos
O segundo comentario é para Polizón.
Querido amigo, permiteme que me dirixa de este modo ainda que non nos coñezamos:
Un consello si queres algo ou a alguen loita e non te quedes parado, o tren so pasa unha vez pola túa porta e si o deixas pasar non volve.
Non estás so eiqui hai moito xente que si asubias botarache unha man o deixarache un comentario de animo coma estoy facendo eu agora mesmo.
Non estás so e hai mais xente que se encontra na mesma situacion ca ti.
biquiños meigos e unha aperta
Bo día a todos.
Moito ánimo Julio, eu tamén bos teño abandoados.
Estou dacordo con Meiguiña, Polizón. Non estás so, moita xente está seguramente ao teu carón. Vibra e sinta a xente o teu redor.
Estou dacordo con Meiguiña de que o tren so pasa unha vez na vida pero ¿de que sirve esforzarse si ela non sinte nada por ti? En ese caso creo que non vale a pena coller ese tren. Antes pensa porque queres deixar a unha persoa que si te quere e te sigue querendo por unha persoa que pasa de ti. ¿Non estarás tendo un capricho?. Valora ben o que fas. Deixa de soñar e pon os pés na terra antes de dar o seguinte salto. Porque coller un tren que pode que te leve a un sitio que non esperabas, pode ser un erro que se paga co tempo. A veces é mellor o malo conocido que o bo por conocer, xa sabes. O mellor é cuestión de replantear a situación con esa persoa que te quere. En resumen: pensao ben é valora o coller ese tren. Quiza o paso do tempo, sexa o mellor para clarexar as ideas. Bueno, si me coñeceras dirias mira quen vai dar consellos: un que nunca colleu un tren na sua vida. Pero eu sempre fun un don nadie, cousa que non creo que sexas ti. En fin, meditao mais cos pes na terra que cos pes no aire.
Sigo tan perdido como siempre.
Eu tamén, si che sirve de consuelo...
Nestas cousas sempre andamos perdidos todos. Non te preocupes Polizón. Todos somos humanos.
Publicar un comentario