xoves, 22 de outubro de 2009

** Importantes consellos para loitar contra o cáncer



Saber un poco más siempre es util. Es largo, leélo lento, porque contiene buenos datos de la alimentación. Valen oro.

Jose






.....................................................................................................................................
Es valiosa esta información, igual, algunos no lo van aplicar, pero es mejor que la conozcan:
Años después de estar diciendo a la gente que Quimioterapia es la única manera de tratar y eliminar el cáncer, John Hopkins Hospital finalmente comenzó a decirnos que hay otra alternativa.

CANCER POR JOHN HOPKINS HOSPITAL, USA- POR FAVOR LEE:
1) Cada persona posee células cancerígenas en el cuerpo. Estas células cancerígenas no aparecen en los pruebas standards hasta que se multiplican en algunos billones. Cuando los doctores dicen a sus pacientes con cáncer que ya no encontraron células de cáncer en sus cuerpos después de tratamiento, esto significa que los exámenes no pueden detectar estas células en su tamaño detectable.

2) Células cancerigenas aparecen entre 6 y hasta mas de 10 veces en la vida de una persona.

3) Cuando el sistema inmunológico de una persona es fuerte, este destruye las células cancerigenas y previene su multiplicación y la formación de tumores.

4) Cuando una personatiene cáncer, esto indica que tiene múltiples deficiencias nutricionales. Esto puede ser genético, ambiental, alimenticio o factores del estilo de vida.


...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ] TRANQUILOS: ¡Non se abre nova ventana!


    5) Una forma de combatir la múltiple deficiencia nutricional, es cambiando la dieta e incluir suplementos alimenticios que refuercen el sistema inmunológico.

    6) Quimioterapia consiste en envenenar células cancerigenas de rápido crecimiento, pero esto implica que se envenenan también cedulas sanas de rápido crecimiento en la medula ósea, tracto intestinal, etc., y pueda causar daño a órganos como el hígado, riñones, corazón, pulmones, etc..

    7) La Radiación mientras destruye células cancerigenas, quema, deja cicatrices y daña células sanas, tejido y órganos.

    8) Tratamientos iniciales con quimioterapia y radiación frecuentemente reducen el tamaño en tumores. Sin embargo el uso prolongado de quimioterapia y
    radiación resulta en no más destrucción de tumores.

    9) Cuando el organismo se llena de demasiado cargas toxica provenientes de quimioterapia y radiación, el sistema inmunológico se ve comprometido o se destruye, por lo tanto la persona puede sucumbir
    a diferentes tipos de infecciones y complicaciones.

    10) Quimioterapia y radiación, puede causar que las células cancerigenas muten y se vuelvan resistentes y
    su destrucción se dificulte. Cirugía puede también causar que las células cancerígenas se propaguen a otros sitios.

    11) Una manera de combatir el cáncer, es dejar que las células cancerigenas se mueran de hambre, al no ser alimentadas con comida que necesitan para su multiplicación.

    CELULAS CANCERIGENAS SE ALIMENTAN DE:

    a) El Azúcar es alimentadora del cáncer. Cortando el azúcar se corta con un importante suplemento alimenticio para el cáncer. Sustitutos del azúcar como NutaSweet, Equal, Spponful, etc. están hechos con Aspartame y este es dañino. Un mejor substituto natural puede ser la miel de abeja, pero en una pequeña cantidad. La sal de mesa contiene químicos que la hacen de color blanco. Una mejor alternativa es la sal de mar.

    b) La leche causa que el cuerpo produzca mucosa, especialmente en el tracto gasto-intestinal. Cáncer se
    alimenta de mucosa. Cortando la leche y sustituyéndola por Leche de Soya sin azúcar, las células cancerigenas comienzan a morir de hambre.

    c) Células cancerigenas prosperan en ambientes ácidos. Una dieta basada en carne es alta en acido, lo mejor es comer pescado y algo de pollo que comer carne de res o puerco. La carne también contiene antibióticos, hormonas y parásitos, lo cual es muy dañino, especialmente gente con cáncer.

    d) Una dieta hecha de 80% de vegetales frescos y jugos, granola, semillas, nueces y algo de fruta,
    ayuda a poner el cuerpo en un ambiente alcalino. El 20% restante puede ser hecho de comida cocinada
    incluyendo frijoles. El jugo de vegetales frescos proveen enzimas vivas que son rápidamente absorbidas y pueden alcanzar niveles celulares en 15 minutos que nutren y aumentan el crecimiento de células sanas.
    Para obtener enzimas vivas que construyan células sanas, trata de tomar jugo de vegetales frescos y comer algunos vegetales crudos de 2 a 3 veces al día.
    Las enzimas se destruyen a temperaturas de 40 grados centígrados.

    e) Evita el café, té y chocolate, que contenga alta cafeína. Green tee es una mejor alternativa y tiene propiedades que luchan en contra del cáncer.
    Toma agua purificada o de filtro, agua de la llave contiene tóxicos y altos niveles de metal. Agua destilada es acida, evítala.

    f)La proteína en la carne es difícil de digerir y requiere muchas enzimas digestivas. Carne sin digerir permanece en el intestino y se pudre convirtiéndose en más residuos tóxicos.

    g) Las paredes de células cancerígenas están cubiertas de resistente proteína. Comiendo menos carne se liberan más enzimas que atacan a las paredes de proteína de las células cancerígenas y permite que el cuerpo produzca células que matan a las células con cáncer. Algunos suplementos ayudan a reconstruir el sistema inmunológico (IP6, Essiac, antioxidantes,vitaminas, minerales, EFAs, etc.).
    IMPORTANTE
    1) Cáncer es una enfermedad de la mente, cuerpo y espíritu. Un espíritu positivo ayuda al enfermo de cáncer a sobrevivir.
    La ira, el rencor y el resentimiento pone al cuerpo en un ambiente acido y de tensión.
    Aprende a tener un espíritu de amor y perdón.
    Aprende a relajarte y a disfrutar la vida.
    2) Las células de cáncer no prosperan en un ambiente oxigenado. Haciendo ejercicio diario y respirando profundo ayudan a llevar oxigeno al nivel de las células. Terapia de oxigeno es otra manera utilizada para combatir las células de cáncer.

    John Hopkins Hospital hace las siguientes recomendaciones:
    1.-No usar recipientes de plástico en el microondas.
    2.- No colocar botellas de agua en el congelador.
    3.- No usar envolturas de plástico sobre recipientes en el microondas.
    Al calentar el plástico en el microondas o poniéndolo en el congelador, se liberan dioxinas.
    Las dioxinas son un químico que produce cáncer, especialmente cáncer de seno.
    Las dioxinas envenenan las células de nuestro cuerpo.
    Esta información, a su vez, a estado circulando en Walter Reed Army Medical Center.

    Recientemente, el Dr. Edwuard Fujimoto, director del programa Wellness en el Hospital Castle, estuvo en un programa de televisión donde explico los riesgos para la salud. El hablo de las dioxinas y lo malas que estas son para nosotros. Dijo que no debemos calentar nuestra comida en el microondas usando recipientes de plástico.

    Esto aplica especialmente a los alimentos que contienen grasa. El dijo que la combinación de grasa, alta temperatura y plásticos, liberan dioxinas que van a los alimentos y por ultimo estas entran a nuestro cuerpo.

    El recomienda usar recipientes de vidrio, tal como Corning Ware, Pyrex o creamica para calentar la comida.

    También dijo que se obtienen los mismos resultados pero sin la dioxina. Las comidas instantáneas que aparecen en televisión, sopas maruchan o instant, ramen, etc.; deberían de ser removidas de los plásticos contenedores y calentarlos en recipientes de vidrio.

    Señalo que el papel no es malo, pero tu no sabes lo que contiene el papel. Lo mas recomendable es usar vidrio templado, corning ware, etc.. Hace tiempo en algunos restaurantes de comida rápida se sustituyo los contenedores de hielo seco (foam) por papel. La razón es por los problemas de la dioxina.

    También señalo, que cubrir los recipientes con plástico tal como Saran, es tan peligroso cuando se colocan sobre los alimentos para ser calentados en el microondas. Las altas temperaturas causan que peligrosas toxinas se derritan del plástico y caigan en la comida. El recomienda usar servilletas de papel en su lugar.


    TEXTO ESCRITO POR: Dr.Luis Fernando Araiza Soto (Medicina biológica-homotoxicológica)




ENVIADO POR: Jose
Colaborador habitual de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de...García Márquez: ¿será verdade?


" A vida non é a que un viviu, senón a que un lembra e como a lembra para contala"



Gabriel García Márquez

mércores, 21 de outubro de 2009

** Os primeiros pasos sempre son os máis difíciles...

Está claro que é unha vídeo-montaxe (con guión aprendido, nótase), pero é simpático, simpático. Os dobres sentidos da informática unido ós principiantes e ó humor...Pobre Daniela!!!

** A Frase Máxica de...Fernando Pessoa: felicidade


"¿Por qué para ser feliz fai falta non sabelo?"



Fernando Pessoa

venres, 16 de outubro de 2009

** A carta de axuste: aquel invento...

Agora non é como hai 20 anos. Hoxe hai moitas televisións e ningunha pecha. Iso si,todas botan man dos "teleconcursos-timo". Antes, so había unha televisións: TVE (coa primeira e coa segunda cadea) e desde 1985 a TVG. Todas pechaban de madrugada e despedíanse coa programación do vindeiro día, seguida do himno español (TVE) ou galego (TVG) e a carta de axuste (ver vídeos de abaixo).Incluso nos primeiros anos das televisións privadas había carta de axuste. E ata principios dos anos 80 poñíase a carta de axuste ó mediodía. ¡Cómo cambian os tempos!. Aínda que para ver certos programas das televisións actuais case mellor prefería a carta de axuste...



** A Frase Máxica de...Curt Goetz: persuadir vs convencer


"Ó intelixente pódese convencer; ó parvo, persuadir"



Curt Goetz

xoves, 15 de outubro de 2009

** ¿E se mañán xa fose tarde?

Se soubera que hoxe fora a última vez que te vou a ver,abrazaríate fortemente e rezaría para poder ser o gardián do teu alma. Se soubera que esta fora a última vez que te vira saír pola porta,daríache un abrazo, un bico e chamaríate de novo para darche máis. Se soubera que esta fora a última vez que poidera escoitar a túa voz,grabaría cada unha das túas palabras para poder oílas unha e outra vez. Se soubera que istos son os últimos minutos que te vira, diríache Quérote e non asumiría que ti xa o sabes.

Sempre hai un mañán e a vida danos outra oportunidade para facer as cousas ben. Pero se me trabuco e hoxe é todo o que teño gustaríame dicirche canto te quero e que nunca te olvidarei. O mañán non lle está asegurado a ninguén, xoven ou vello. Hoxe pode ser a última vez que vexas ós que amas. Por iso non esperes, faino hoxe, xa que se mañán nunca chegas, laiaraste do día que non empregastes un momento para darlle un abrazo, un bico,un sorriso e que estivestes moi ocupado para concederlle a alguén un desexo. Mantén ós que amas preto de ti, dilles ó oído o moito que os necesitas. Quéreos e trátaos ben. Toma o teu tempo paradecirlles: síntoo, perdón, por favor, gracias...E todas as palabras de amor que coñeces. Ninguén te lembrará polos teus pensamentos secretos. Pide forza e sabiduría para expresalos. Demostra ós teus amigos e seres queridos canto che importan.


ESCRITO POR: Gabriel García Márquez
TRADUCCIÓN Ó GALEGO: Julio Torres

** A Frase Máxica de...Concha Velasco: ollos


"Hai que ser boa actriz para que os teus ollos non conten a túa vida"



Concha Velasco

mércores, 14 de outubro de 2009

** Un regreso musical moi esperado

Casualmente o outro día entereime de que a cantante Whitney Houston sacou ó mercado en setembro o seu séptimo disco disco titulado "I Look to You", logo de tantos anos alonxda da música. Está claro que non vai a ser un disco calquera. Está cargado de moitos interrogantes, pero tamén de moitas esperanzas. Ou iso esperamos os que nos gustan as súas cancións.

A noticia do seu regreso é prometedora. Nos anos 80 triunfou como cantante e nos nos 90 incluso rodou alguna película como "El Guardaespaldas" (Kevin Costner era o seu gardaespaldas) quen non lembra as súas cancións e a súa inconfundible voz que se alargaba ata o imposible... Tras casarse co tamén cantante Bobby Brawn a súa vida mudou. Seica el a meteu no mundo das drogas e, se se busca, incluso atoparemos fotos dela con unha imaxe desoladora e de mal aspecto, máis propio dunha drogadicta.

Hoxe está de volta. Divorciada de Bobby Brawn, a súa vida parece que rexurde. Ougallá que esta gran cantante recobre todo o seu esplendor ou polo menos gran parte del. A súa voz era excelente. Esperemos que as drogas non a estropearan en demasía. Tamén agardo que a súa volta non sexa flor dun día e so markéting comercial. Sería unha mágoa. Merece máis e deberá ter paciencia.

Ten varias cancións que me encantan, pero a que me encanta é, en especial: I Wanna Dance With Somebody" (tedes o vídeo abaixo). Precisamente, o seu novo disco busca darlle ese aire, conxugando baladas con cancións de baile, cun sonido semellante a aquél que a encumbrou e lle deu días de gloria (abaixo tedes un dos seus novos singles: "Million Dollar Bill"). Sorte Whitney!!!


Whitney Houston --"I Wanna Dance with Somebody" (single 1987)




Whitney Houston-- "Million Dollar Bill" (single 2009)




ENLACE: Web de Whitney Houston




UN ARTIGO-OPINIÓN FEITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de...A.Einstein: a mente


"A mente é como un paracaídas: so funciona cando está aberta"



Albert Einstein

martes, 13 de outubro de 2009

** Eco-amor

Xa vos falei un día do meu bonsai. Puntualizando, xa vos falei da vida e morte do meu bonsai. Miragres, que eu saiba, non fixo ningún. Estes días ando un pouco preocupado. Agora que sei que os bonsais non pode vivir dentro da casa, paseime ás begonias. As begonias son moito máis agradecidas que os bonsais, con quitarlle as flores murchas e collerlle o punto ó rego xa está. O tema do rego é moi importante, hai que proporcionarlles a auga que necesitan, nin moita nin pouca, soamente a suficiente para conservar certo grao de humidade na terra.

O motivo do meu desazón é que as miñas begonias colleron pulgóns. Polo visto, é unha plaga moi típica ds begonias. Na estantería do garaxe temos insecticida para plantas de interior mais non me gusta ter que recorrer á química. En Internet, nun foro de xardinería, atopei un remedio ecolóxico que me pareceu interesante. Seica o mellor para acabar cos pulgóns son as formigas. Por probar..., capturar un par de formigas non me resultou complicado. Polo menos, o remedio ten fundamento científico: introducir no hábitat afectado (maceta) un depredador (formiga) que controle (aniquile) a poboación de indesexables (pulgóns).

-Hala, para dentro da maceta e a fartarse.


...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ] TRANQUILOS: ¡Non se abre nova ventana!


    Metín dúas formigas na maceta, dunha nunca máis tiven novas e outra apareceu morta. Díxenlle que se fartasen, nótase que unha delas tomou a indicación ó pe da letra, literalmente. Debeu morrer empachada. Estes días tiven un repunte da praga. Está controlada, pero creo que vai ser mellor que colla o bote do insecticida e me deixe de lerias.

    A estas alturas do relato de hoxe, seguramente pensaredes que este texto pouco ter que ver co título. Que impacientes me sodes... Pois si, si que ten que ver. Nunca oístes iso de que o amor é coma unha planta que hai que coidar cada día. Seguro que si. Pois, eu corroboro a veracidade do dito: o amor é moito máis fráxil que a planta máis birriosa que vos podades atopar. E tamén corroboro o contrario: o amor é moito máis forte que o carballo centenario máis grande que vos podades atopar. As dúas afirmacións son válidas. Pero, claro, cómo saber si estamos ante unha birria de planta ou perante un carballo.

    -Pola forma das follas -dixo o sabio.

    Boa observación, mais esta estratexia soamente é aplicable no mundo da botánica.Vou reflexionar un pouco: birria vs carballo, diferenzas e coincidencias. En coincidencias sinalo que ambas nacen máis ou menos igual: dadas unhas condicións axeitadas de temperatura e humidade, as sementes brotan. En diferenzas anoto a fortaleza. A birria non aguanta nada: se chove moito, podrece; se quenta moito o sol, seca; se hai xeadas, quéimanselle as follas. Ó carballo tamén lle afectan as cousas, que por algo é ser vivo e non pedra. Pero, ante a adversidade, o carballo, aínda que poña mala cara, saca forzas do fondo da alma e tira para diante. Pois, aínda que co bonsai non tiven sorte, inda entendo algo de plantas. De sentimentos, moito menos.

    A segunda reflexión de hoxe é sobre o amor a trancas e barrancas. A serie Doctor Mateo de Antena 3, a historia de amor de Mateo e Adriana é, para min, o típico exemplo do amor a trancas e barrancas, de encontros e desencontros. Con todo, a serie non me parece gran cousa. Se na temporada anterior tivo boa acollida sería porque a oferta da competencia inda era peor, non pola súa calidade intrínseca. Pero, qué pasa cos amores a trancas e barrancas na vida real, qué anticiparán.
    -Son o que son, e como son o que son non poden ser o que non son -dixo o sabio.
    Despois da valiosísima aportación do espontáneo, retomo o tema. Así, de repente, e sen pensalo moito, ocórrenseme 3 alternativas:

    1.-Tormenta, tempestade. Raios ocasionalmente.
    2.-Calma, bo tempo, estabilidade na atmosfera.
    3.-É aventurado predicir o tempo atendendo á forma das nubes.
    (Nota: podedes sinalar novas posibilidades ou elixir a vosa preferencia entre as opcións xa mencionadas).

    -Sabio, ¿ti qué dis?
    -Se temos en conta que o ser humano tropeza varias veces na mesma pedra, e xa que estamos nun caso de amor a trancas e barrancas, tormenta con raios. Se temos en conta a capacidade do ser humano para superarse a si mesmo e vencer obstáculos, en algúns casos, poderíase chegar a situacións de certa estabilidade. Aínda que, o único verdadeiramente científico, é que non se pode predicir o tempo atendendo soamente a forma das nubes. Nin aquí, preto de onde vive Santiago Pemán, nin en ningún lugar -dixo o sabio.

    O sabio sempre da na clave, non se lle escapa nada. Coma sempre, nesta vida, o tempo ten a última palabra.



UN RELATO ESCRITO POR: Alvariño
Colaborador habitual de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....Julio Camba: a vida


"A vida é bela, pero dura pouco"



Julio Camba

luns, 12 de outubro de 2009

** Sobre a retirada de bolsas de plástico nos supermercados

Hace unos meses que ha empezado una campaña en contra de las bolsas de plástico de los supermercados, que es el engaño más importante de las últimas décadas.

En nombre de la ecología se dice:
* Que las bolsas no son reciclables. MENTIRA, son reciclables varias veces y al 100%.
* Que las bolsas tardan 400 años en desaparecer. MENTIRA, una bolsa expuesta al sol se descompone en unos meses. Además, con los nuevos aditivos OXO-degradables, se puede programar su descomposición entre 6 semanas a 6 meses. Además llevamos 50 años utilizando las bolsas y no se ha podido comprobar que son necesarios 400 años.
* Que lo mejor que podemos hacer es substituirlas por otras de rafia o tejido sin tejer MENTIRA que no se pueden reciclar.

LO QUE NO SE DICE
* Si las grandes superficies dejan de dar estas bolsas se ahorran millones de euros. Por si fuera poco, nos venden unas bolsas, alternativas de tela o rafia (muy difícil de reciclar), además de las bolsas de basura, con lo cual generan un importante beneficio, para salir de la crisis.
* IMPORTANTE, el plástico es un subproducto del petróleo, que si no se usa se convierte en un residuo de la refinería.
* Al suprimir estas bolsas en España dejaremos a unas 20,000 personas más en el paro.
* Las bolsas alternativas de tela o rafia, están fabricadas en Extremo Oriente

¿SABES QUE? :
* Junto con el papel, el plástico es la materia mas fácil de reciclar y más reciclada y que en su proceso se genera menos CO2.
* Desde que empezaron a existir los supermercados se dejó de reutilizar los envases de vidrio. Y no es por culpa de los envasadores, ya que ellos siguen reutilizando los de bares y restaurantes.
* Para reciclar el plástico es necesaria una temperatura de unos 200º y para reciclar el vidrio debe ser de 1300º. Y que el estado subvenciona el reciclado del vidrio y el del plástico no.

LO QUE DEBEMOS HACER
* Exigir a las autoridades que reciclen los residuos de plástico que depositamos en los contenedores amarillos.
* Exigir a las grandes superficies que gestionen todos los envases de sus productos sean de plástico, de cartón, de vidrio, etc.
* Exigir a las autoridades que junto con las grandes superficies se hagan cargo de los costos de supresión de las bolsas. Si no, al final nos seguirá tocando pagar todas estas medidas.

YA ES HORA QUE SE SEPA LA VERDAD



INFORMACIÓN REMITIDA POR: Jose
Colaborador habitual de A Lareira Máxica

** A Frase Simpática....sobre bodas


"A muller casa pensando que el un día cambiará. O home casa pensando que ela nunca cambiará. Equivócanse os dous"



(Anónim@)

domingo, 11 de outubro de 2009

** O Recuncho Literario de...Jorge Bucay: autorrechazo

Autorrechazo

Estaba allí desde el primer momento, en la adrenalina que circulaba por las venas de tus padres cuando hacían el amor para concebirte, y después en el fluido que tu madre bombeaba a tu pequeño corazón cuando todavía eras sólo un parásito.

Llegué a ti antes de que pudieras hablar, antes aun de que pudieras entender algo de lo que los demás te decían.

Estaba ya, cuando torpemente intentabas tus primeros pasos ante la mirada burlona y divertida de todos. Cuando estabas desprotegido y expuesto, cuando eras vulnerable y necesitado.

Aparecí en tu vida de la mano del pensamiento mágico. Me acompañaban...las supersticiones y los conjuros, los fetiches y los amuletos...las buenas formas, las costumbres y la tradición...tus maestros, tus hermanos y tus amigos...

Antes de que supieras que yo existía, yo dividí tu alma en un mundo de luz y uno de oscuridad. Un mundo de lo que está bien y otro de lo que no lo está.

Yo te traje tus sentimientos de vergüenza, te mostré todo lo que hay en ti de defectuoso, de feo, de estúpido, de desagradable.

Yo te colgué la etiqueta de "diferente" cuando te dije por primera vez al oído que algo no andaba del todo bien contigo.

Existo desde antes de la conciencia, desde antes de la culpa, desde antes de la moralidad, desde los principios del tiempo, desde que Adán se avergonzó de su cuerpo al notar que estaba desnudo... ¡y lo cubrió!

Soy el invitado no querido, el visitante no deseado, y sin embargo soy el primero en llegar y el último en irme.


...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ] TRANQUILOS: ¡Non se abre nova ventana!



    Me he vuelto poderoso con el tiempo, escuchando los consejos de tus padres sobre cómo triunfar en la vida.

    Observando los preceptos de tu religión que te dicen qué hacer y qué no hacer para poder ser aceptado por Dios en su seno.

    Sufriendo las bromas crueles de tus compañeros de colegio, cuando se reían de tus dificultades.

    Soportando las humillaciones de tus superiores.

    Contemplando tu desgarbada imagen en el espejo y comparándola después con las de los "famosos" que salen por televisión.

    Y ahora, por fin, poderoso como soy y por el simple hecho de ser mujer, de ser negro, de ser judío, de ser homosexual, de ser oriental, de ser discapacitado, de ser alto, bajito, o gordo... puedo transformarte... en un montón de basura, en escoria, en un chivo expiatorio, en el responsable universal, en un maldito bastardo desechable.

    Generaciones y generaciones de hombres y mujeres me apoyan. No puedes librarte de mí.
    La pena que causo es tan insostenible que para soportarme, deberás pasarme a tus hijos, para que ellos me pasen a los suyos, por los siglos de los siglos.
    Para ayudarte a ti y a tu descendencia, me disfrazaré de perfeccionismo, de altos ideales, de autocrítica, de patriotismo, de moralidad, de buenas costumbres, de autocontrol.

    La pena que te causo es tan intensa que querrás negarme y para eso intentarás esconderme detrás de tus personajes, detrás de las drogas, detrás de tu lucha por el dinero, detrás de tus neurosis, detrás de tu sexualidad indiscriminada.

    Pero no importa lo que hagas, no importa adónde vayas, yo estaré allí, siempre allí. Porque viajo contigo día y noche sin descanso, sin límites.

    Yo soy la causa principal de la dependencia, de la posesividad, del esfuerzo, de la inmoralidad, del miedo, de la violencia, del crimen, de la locura.

    Yo te enseñé el miedo a ser rechazado, y condicioné tu existencia a ese miedo.
    De mí dependes para seguir siendo esa persona buscada, deseada, aplaudida, gentil y agradable que hoy muestras a los otros.

    De mí dependes porque yo soy el baúl en el que has escondido aquellas cosas más desagradables, más ridículas, menos deseables de ti mismo.

    Gracias a mí, has aprendido a conformarte con lo que la vida te da, porque después de todo, cualquier cosa que vivas será siempre más de lo que crees que mereces.
    Has adivinado, ¿verdad?

    SOY... EL SENTIMIENTO DE RECHAZO QUE SIENTES HACIA TI MISMO.
    Recuerda nuestra historia...

    Todo empezó aquel día gris en que dejaste de decir orgulloso:
    ¡YO SOY!

    Y, entre avergonzado y temeroso, bajaste la cabeza y cambiaste tus dichos y actitudes por un pensamiento: YO DEBERIA SER...


    ------------------------------------------------
    Autor: Jorge Bucay
    Libro: "Recuentos para Demián"
    ------------------------------------------------





RECUNCHO LITERARIO ENVIADO POR: Alvariño
Colaborador habitual de A Lareira Máxica

** A Frase Simpática de...Les Luthiers: adapatación social


"Os honestos son indaptados sociais"



Les Luthiers

sábado, 10 de outubro de 2009

** Juan Pedro Valentín, do Canal 24 horas a Cuatro / CNN+

O espigado xornalista Juan Pedro Valentín acaba de ser fichado por Sogecable para convertirse no director de informativos de Cuatro e CNN+. Valentín ten unha longa traxectoria no mundo da prensa, radio e televisión (pasando por tódalas televisións de ámbito estatal e disintos xornais e radios, e por medios de diferentes ideoloxías), como podedes ler aquí. Entre outros destaco o seu paso por Telecinco, onde presentou telediarios e onde chegou a ser xefe de informativos -secundado por Vicente Vallés- cando Telecinco se volcara coa información sobre o desastre do Prestige ou a Guerra de Irak. Máis tarde, a cadea "pseudoitaliana" decidiu prescindir del coa disculpa da pouca audiencia do seu informativo, logo de facerlle voltar a ser presentador (cargo que compatibilizaría do de director de informativos). Moitos din que os seus xefes tentaron queimalo, antes de botalo. Quizais lle quixeron pasar factura por algo...Quizais querían darlle outro rumbo á política informativa da cadea... Finalmente, a principios de 2006 foi despedido de Telecinco. Tras colaborar noutros medios, no 2007 Mediapro contrátao para ser o director xeral do xornal Público. Un ano despois convértese no director do canal 24 horas (de TVE), cargo que -outro ano despois- deixa para irse a Cuatro e CNN+ e convertirse no seu director de informativos(lembrar que CNN+ é o competidor español de Canal 24 horas).

Gústame o bo facer de Juan Pedro Valentín. En especial gustoume a súa forma de afrontar o Prestige e a Guerra de Irak, acontecementos que soubo retransmitir desde un punto de vista máis cercano e que merezou os eloxios da audiencia. Indo máis alá de onde ían os outros medios, especialmente no caso do Prestige. En Irak, tivo a mala sorte de vivir o sinsentido da morte do cámara galego de Telecinco José Couso, sendo el director de informativos. A súa reacción foi exemplar e condenou de maneira enérxica ese atentado humano.

Deséxolle moita sorte na súa nova andaiana a Juan Pedro Valentín que teño a impresión que é un bo xornalista e persoa. Transmíteme rigurosidade e bo facer. Por certo: ¿levará con el a Vicente Vallés, xornalista co que xa traballou en Telecinco e Canal 24 horas?. Forman unha boa parella profesional envidiable.



UN ARTIGO-OPINIÓN FEITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Simpática....Con coidado!!!


"Tódalas setas son comestibles. Algunhas so unha vez"



(Anónimo)

venres, 9 de outubro de 2009

** Non fan falta moitas palabras para rirse...





** A Frase Máxica de...Paulo Coelho: intuición


"A razón teme a derrota, pero a intuición disfruta a vida e os seus desafíos"



Paulo Coelho

xoves, 8 de outubro de 2009

** As apariencias

El conejo y el perro

Eran dos vecinos, el primer vecino le compró un conejo a sus hijos, los hijos del otro vecino, le pidieron una mascota al padre. El hombre compró un cachorro pastor alemán.
Diálogo entre los dos vecinos:

- Pero él se comerá a mi conejo!

- De ninguna manera. Piensa, mi pastor es cachorro.

Crecerán juntos, serán amigos. Entiendo de animales. No habrá problemas.

Y, parece que el dueño del perro tenía razón.Juntos crecieron y amigos se tornaron. Era normal ver el conejo en el patio del perro y al revés.

Los niños, felices con la armonía entre los dos animales. Un día, el dueño del conejo fue a pasar un fin de semana en la playa con su familia y el conejo se quedó solo, eso era un viernes.



...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ] TRANQUILOS: ¡Non se abre nova ventana!


    El domingo, a la tardecita, el dueño del perro y su familia tomaban una merienda, cuando entra el pastor alemán a la cocina. Traía el conejo entre los dientes, todo inmundo, rebentado, sucio de sangre y tierra, muerto.
    Casi mataron al perro de tanto agredirlo. Decía el hombre:
    - El vecino tenía razón, ¿y ahora?
    La primer reacción fue agredir al perro, echar el animal, para ver si el aprendía un mínimo de civilidad.

    - ¡Sólo podía dar en eso!

    Algunas horas más y los vecinos iban a llegar. - ¿Y ahora? Todos se miraban. El perro, pobre, llorando allá afuera, lamiendo sus heridas.

    - ¿Ya pensaron como quedarán los niños?

    ¡No se sabe exactamente de quien fue la idea, pero parecía infalible!
    - Vamos a bañar al conejo, dejarlo bien limpito,después lo secamos con el secador y lo ponemos en la casita en su patio.
    Como el conejo no estaba muy roto, así lo hicieron.Hasta perfume le pusieron al animalito. Quedó lindo, parecía vivo, decían las niños. Y allá lo pusieron, con las piernitas cruzadas, como conviene a un conejo durmiendo.
    Luego después oyen a los vecinos llegar. Notan los gritos de los niños. ¡Lo descubrieron!
    No se pasaron cinco minutos y el dueño del conejo vino a tocar a la puerta. Blanco, asustado.Parecía que había visto un fantasma.
    - ¿Qué pasó? ¿Qué cara es esa?
    - El conejo... el conejo...
    - ¿El conejo qué? ¿Qué tiene el conejo?
    - ¡Murió!
    - ¿Murió?
    ¡Aún hoy por la tarde parecía tan bien!
    - ¡Murió el viernes!
    - ¿El viernes?
    - ¡Fue, antes de que viajáramos, los niños lo enterraron en el fondo del patio!
    La historia termina aquí.Lo que ocurrió después no importa.Ni nadie sabe. Pero el gran personaje de esta historia es el perro. Imagine al pobrecito, desde el viernes, buscando en vano por su amigo de infancia.
    Después de mucho olfatear, descubre el cuerpo muerto y enterrado. ¿Qué hace él? Probablemente con el corazón partido, desentierra el amigo y va a mostrarle a sus dueños, imaginando poder resucitarlo..........


    Moraleja:


    El ser humano, continúa juzgando a los otros por la apariencia, aunque tenga que dejar esta apariencia como mejor le convenga. Otra lección que podemos sacar de esa historia, es que el ser humano tiene la tendencia de juzgar anticipadamente los acontecimientos sin antes verificar lo que ocurrió realmente. Cuantas veces sacamos conclusiones equivocadas de las situaciones y nos creemos dueños de la verdad?
    Historias como ésta son parece pensemos bien en las actitudes que tomamos.

    A veces hacemos a los otros sufrir por juzgar injustamente, piensa... 
    “La vida tiene cuatro sentidos: amar, sufrir, luchar y vencer". Entonces: AMA mucho, SUFRE poco, LUCHA bastante y VENCE siempre que sea posible... Pero no juzgues a primera vista o al primer comentario.




RELATO ANÓNIMO ENVIADO POR: Sonia
Colaboradora de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....Che Guevara


"Poderán morrer as persoas, pero xamais as súas ideas"



Ernesto Che Guevara

mércores, 7 de outubro de 2009

** Que rabia da cando....!!! MALETAS & TASAS

Q ue rabia da cando hoxe nos enteramos que Iberia estudia a posibilidade de cobrarnos por facturar as nosas maletas, como xa están facendo as compañías de baixo custe. No caso de Iberia as tasas variarán entre 15 e 100 euros.

A organización de consumidores FACUA xa anunciou que vai xudicializar este tema se finalmente a compañía aérea cumpre coa súa intención, ó igual que xa fixeron coas de baixo custe. FACUA advirte que consideran que o seu cobro sería ilegal segundo a Lei de Navegación do ano 60.

Por suposto, non estou dacordo con esta facturación extra de Iberia ou doutras compañías e penso: se de todos é sabido que Iberia e outras compañías aéreas nos perden bastantes -ou moitas- veces a equipaxe facturada, ¿deixarán de perdela co cobro desta tasa por facturar a nosa equipaxe? Dame que non...Por tanto, non cabe outra que preguntarse: ¿imos empezar a pagar para que nos sigan perdendo a equipaxe? Nada, burros e, a partir de agora,MÁIS que apaleados...¡¡¡QUE RABIA DA!!!


MÁIS INFORMACIÓN NESTES LINKS:

--> Iberia, a compañía europea que máis maletas extraviou no pasado inverno

--> FACUA



UN ARTIGO-OPINIÓN FEITO POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....Mario Benedetti: tempo


"Cinco minutos bastan para soñar toda unha vida, así de relativo é o tempo"



Mario Benedetti

martes, 6 de outubro de 2009

** ¿Sabemos circular nas rotondas ou glorietas?

Definitivamente non. A rotonda é un carril circular. Se ten dous carriles, por norma xeral débese circular polo exterior. En todo caso, se vas polo interior e tés que pasarte ó exterior -polo motivo que sexa-, tés que sinalizar a maniobra e sempre teñen preferencia os que circulan polo exterior. Un caso moi común é cando hai unha rotonda de dous carriles no medio dunha recta. A rotonda non é recta, senón circular. NON SE PODE NIN DEBE ATRAVESALA COMO SE SE ESTIVESE CIRCULANDO POR UNHA RECTA. NON!!!. Hai que respetar á xente que está circulando polo carril exterior da rotonda e non atraversárselle diante como fan moitos que collen o carril interior para logo seguir de frente pola recta e non polo curso natural circular da rotonda.


POR SI NON ME EXPLICO, Aquí vos deixo uns vídeos no que tamén se falan sobre as preferencias e outros normas que convén respetar. Debían multar a tod@s que circulan erróneamente polas rotondas, así evitaríanse moitos accidentes.







UNHA OPINIÓN FEITA POR: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de...Gabriel G.Márquez: literatura


"O mundo terá terminado de foderse o día no que o home viaxe en primeira e a literatura no vagón de carga"



Gabriel García Márquez

luns, 5 de outubro de 2009

** Válido para bastantes concellos...

A la puerta de este Excmo. Ayuntamiento de ...., se produce el hallazgo de un bebé abandonado. Después de asear y alimentar al bebé, los funcionarios se lo entregan al Secretario. Al cabo de unos días el secretario emite una nota :

De SECRETARIO para R.R.H.H.

Acusamos recibo de un recién nacido de origen desconocido en la puerta de este consistorio.
Formen una comisión de investigación para determinar:
A/ SI EL 'ENCONTRADO' ES PRODUCTO DOMESTICO DE ESTE AYUNTAMIENTO
B/ SI ALGUN FUNCIONARIO DE ESTE AYUNTAMIENTO SE ENCUENTRA INVOLUCRADO EN ESTE ASUNTO.

Firmado: EL SECRETARIO




Al cabo de un mes la comisión emite un comunicado :

De COMISION DE INVESTIGACION para SECRETARIO
Tras cuatro semanas de investigación, esta comisión concluye y le comunica, que el hallazgo NO PUEDE SER producto de este ayuntamiento por las siguientes razones:
A/ Aquí nunca se hace nada por placer ni con amor.
B/ En este ayuntamiento jamás dos personas colaboran íntimamente para hacer algo positivo.
C/ Aquí nada de lo que se hace tiene pies ni cabeza
D/ En nuestros archivos no consta nada que estuviera listo en tan sólo 9 meses.

Firmado: LA COMISION




MOMENTO DE HUMOR REMITIDO POR: Jose
Colaborador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....Bertolt Bretch: heroes


"Desgraciados os pobos que necesitan heroes"



Bertolt Brecht

domingo, 4 de outubro de 2009

** A memoria fotográfica: o tempo todo o cambia (e 3)

Noraboa a Mariña que acertou a resposta. Sí, efectivamente, é a Praia de Silgar en Sanxenxo. A foto que vedes na parte arriba na parte dereita é a terceira foto desta saga: a Praia de Silgar nos anos 40. A foto está tomada da outra parte da praia, a diferencia das dúas primeiras. Na segunda víase ó fondo Bueu, o faro de Sanxenxo e Igrexa de Sanxenxo, pobo ó que moitos lle chaman "Sangenjo", cando Sanxenxo é o nome do santo que lle da nome ó concello: San Xenxo. En castelán diríase Ginés, non "Genjo", como o traducen moita xente de fóra.

Esta terceira foto de Silgar nos anos 40 tamén a quitei de internet e, o igual que as outras dúas, descoñezo o seu autor. A de abaixo á dereita é de autoría propia. Quiteina na primavera do ano pasado. Entre unha e outra pasaron uns 60 anos...Esta claro que antes Sanxenxo era un pobo. Hoxe, cambiou demasiado. Desapareceron as árbores da foto de arriba (en realidade despareceron case todos nos últimos 10 anos).No propio paseo de Silgar xa son todo edificios...Antes Sanxenxo era unha vila tranquila no verán, hoxe parece que nos meses de Julio e Agosto se celebra o día de Fin de Ano ou o primeiro día de Rebaixas...E esta multitude de xente, quítalle o encanto a este concello costeiro neses dous meses, encanto que recupera o resto do ano, cando deixa de estar invadido de persoas.

sábado, 3 de outubro de 2009

** A memoria fotográfica: o tempo todo o cambia (2)

Velaquí outra foto máis. É do mesmo lugar que a de onte, se ben está máis contextualizada. Coido que agora xa é un pouco máis fácil acertar. Xa vos dixen que estaba situado en Galicia. Hoxe tamén vos dou máis pistas:


PISTA 2: Lugar que se ubica nas Rías Baixas galegas.
PISTA 3: Ten moita fama por ser vila de mariñeiros.
PISTA 4: É ideal para comer marisco.
PISTA 5: Conta cun mirador cunhas excelentes vistas, e onde se pode apreciar excelentes amenceres e postas de sol.


ACTUALIZACIÓN:
PISTA 6:

O lugar en cuestión non ten porque dar nome ó Concello. Trátase de acertar o sitio exacto, non o nome do Concello. Con todo, a estas alturas podo dicir que non pertence ós Concellos de Vilagarcía de Arousa, Cambados ou O Grove. Está á beira do mar como se pode comprobar, nalgún enclave entre Cambados a pensínsula do Morrazo. Hai xente que o coñece cun nome distinto ó que realmente é...Non é "Santo Antonio de Louredo", pero ten certo parecido...Uyyy, que esta pista despista...

venres, 2 de outubro de 2009

** A memoria fotográfica: o tempo todo o cambia (1)

A imaxe está extraída de internet. Na rede de redes non poñía quen foi @ autor da foto. Tampouco especificaba cantos anos tiña a foto. Coido que máis de 50 anos.¿De qué lugar se trata?. A ver se o acertades. Teño dúas fotos máis para os vindeiros días. A solución revelareina proximamente. Irei dando pistas. Animádevos a participar. A ver quen é o primeiro en acertala.

PISTA 1: Lugar situado en Galicia

xoves, 1 de outubro de 2009

** Outono de sensacións

Gústame o outono, moito. Eu tamén teño gañas de outono Os colores do outono non teñen rival. O outono, que para moita xente é unha estación triste e melancólica, regálanos unhas imaxes dunha beleza extraordinaria, soamente comparable coa beleza da primavera.

Alégrame a chegada do outono, é tempo de comezar actividades, tempo de estrear zapatos e xerseis. Isto ten que ser unha reminiscencia da miña época de estudante, que foi longa, moi longa. Xa se sabe, somos dunha xeración “moi preparada”. É máis, sempre hai cousas novas que aprender.

O que máis me gusta do outono é dar un paseo pola tarde e pisar as follas secas ó meu paso. O sol, nesta estación, é manso e agradécese, nada que ver co sol castigador do verán. Se chove non importa, pódese quedar na casa e disfrutar dunha conversa a carón dun té ou dun café ben quentiños. Sempre hai unha película por descubrir ou un libro por terminar. A chuvia peta no cristal da ventá, da igual, hoxe non hai que saír. So me falta unha lareira de verdade, menos mal que alguén tivo a idea de crear esta lareira virtual. Quentar, o que se di quentar, quenta pouco; pero máxica, o que se di máxica, si que é. Ten a maxia de todos os sonos que se forxaron á beira do lume nunha noite de inverno.

O ciclo da natureza repítese outra vez máis, as árbores despréndense da súa vestimenta para facerlle fronte o inverno espidos. Na próxima primavera, alá polo mes de marzo, han de florecer e volveremos a deleitarnos coa sinxela beleza dunha póla cuberta de floriñas. As mimosas son as máis adiantadas e xa florecen antes, en febreiro. Seino ben, ei de pasar un mes tusindo pola culpa do seu polen.



...Ampliar/recoller resto do artigo [ +/- ] TRANQUILOS: ¡Non se abre nova ventana!


    Como inconvenientes do outono, dicir que os días se van facendo máis curtos, que se perden horas de luz natural. Este inconveniente vese agravado pola dichosa manía de cambiar a hora a finais do mes de outubro. Se non se fixera ese cambio que seica nos permite ¿aforrar? non sei cantos millóns de euros, a transición verán-inverno sería menos traumática, máis pausada, máis levadeira.

    Pois si, gústanme os raios do sol, os ventos rebulideiros, os primeiros fríos, o olor das castañas asadas, o olor do viño fermentando nas cubas,... Un domingo destes, en canto refresque, miña nai ha de facer un cocido para xantar. O cocido de miña nai está adaptado ós tempos que corren: graxas as mínimas. Con todo, sáelle moi bo. Bótalle carne de porco, de tenreira, de polo, lacón ou xamón, un par de chourizos, repolo, garavanzos e non sei cantas horas de dedicación. Para acompañar tan contundente prato, o mellor é un tinto da ribeira sacra. Ese día, de sobremesa, tomamos queixo de Arzúa con marmelo e biscoito. O cocido é un prato tradicional e vaille ben un postre tradicional. Pois iso, en canto miña nai faga o seu cocido o outono quedará inaugurado formalmente na miña casa.




UN RELATO ESCRITO POR: Alvariño
Colaborador habitual de A Lareira Máxica

** Río de Janeiro: ¿cidade olímpica 2016?

Mañán saberemos que cidade organizará os Xogos Olímpicos do ano 2016. Hai catro candidatas: Chicago, Madrid, Río de Janeiro e Tokio. España ten depositadas moitas esperanzas en que a súa capital sexa a cidade escollida. Ougallá sexa a agraciada, pero un servidor pensa que non o vai, e ougallá, ougallá, me equivoqué. O porqué é ben simple. Cada catro anos vaise rotando de continente, e tendo en conta que para o ano 2012 se van celebrar en Londres, sería repetir catro anos despois en Europa. E ata o de agora iso nunca se produciu. Hai quen aposto por Chicago por se a cidade natal de Barack Obama. Case ningúen aposta por Tokio. E logo está Río de Janeiro, que dame que vai ser a seleccinada. Teño ese presentimento. Non sei exactamente porqué.

Madrid, que xa se presentará como candidata para o 2012 non lograra os votos necesarios, aínda que a piques estivo. Coido que nunca se debera ter presentado para candidata no 2016 polo motivo antes explicado, aínda a pesar de ter pasado a primeira criba de 7 cidades precandidatas. Pode supoñer un despilfarro de millóns de pesetas, por cabezonería e insistencia. Cando menos ter esperado ó 2020. E se fracasa ¿presentarase unha terceira vez máis? ¿E os gasto económico doutra nova candidatura?.INSISTO: Ougallá mañán se elixa a Madrid que, por outro lado, sería a que mellores instalacións tería a día de hoxe. Sorte Madrid. Dito queda.

ACTUALIZACIÓN 02-09-09: Como xa pronostiquei: gañou Río de Janeiro. Madrid chegou á final contra Río de Janeiro. Canto ás outras dúas cidades candidatas: Chicago quedou descartada na primeira eliminatoria e Tokio na segunda. Noraboa a Río de Janeiro. Era evidente que ía gañar, xa que o factor de que nunca ningún país de Sudamérica organizara un xogos olímpicos pesaba moito en relación ós outros tres países que xa os organizarán (e no caso de Japón, incluso os organizara na mesma cidade, isto é, Tokio). ¿Voltará a presentarse Madrid para as de 2020, 2024,...2060,...? ¿Tirarán ó lixo millóns de cartos, de novo? ¿De onde saen tantos euros para presentar a canditatura? ¿Sería responsable voltar a tentalo en 2020 e expoñere a un novo fracaso co conseguinte custe económico?. Para pensalo dez ou doce veces como mínimo...



UN ARTIGO-OPINIÓN DE: Julio Torres
Coordinador de A Lareira Máxica

** A Frase Máxica de....Franklin: tempo e vida


"Se amas a vida, economiza o tempo, porque de vida se compón o tempo"



Benjamin Franklin