Publicacións
** Un sueño interrumpido
SANXENXO. Julio Torres
A lo lejos la cercanía se mostraba entre sus manos. Segundos antes el silencio había hablado hasta quedarse afónico. De repente la luz entró en su habitáculo buscando el fin de la oscuridad. Lleno de pensamientos, reflexiones, recuerdos y esperanzas antagónicamente opuestas, suspiró lentamente antes de exclamar: ¡no puede ser! Confundida y aletargada, su cabeza no lo entendía. No había una explicación lógica para tales hechos. ¿Qué pasaba? ¿Por qué tanto peso? Incomprensible para ella decidió al fin despertarse para volver a la realidad y dejar, por fin, de soñar, pero también de sentir. Jamás lo había imaginado así. Su falta, la falta de sueño se había quedado dormida de tanto evocarla. En un acto de amarga generosidad lo recobraba abrazada al volante. Ya era tarde. El asfalto era su vecino y los pensamientos, reflexiones, recuerdos y esperanzas tristemente se habían desvanecido sin apenas darse cuenta. Triste final al sueño de la vida.
Julio Torres © 2011
18 comentarios feitos. Deixa o teu!!!!! :
Destila moita tristeza e negatividade. Si dixera que gustou, estaría mentindo. A foto é tremenda.
Sin duda que destila moita tristeza. Está escrito a conciencia, tentando reflectir a contradicción e a fugacidade dunha vida que pode esmorecer en calquera momento. Estaba pensando en tódalas persoas que morreron ó volante. Un descoido pode telo calquera, incluso o/a mellor conductor/a. Centreime no sono ó volante, pero os accidentes teñn máis causas. O peor é cando alguén morre por culpa da neglixencia doutra persoa.
A color negra dos asfalto tamén foi buscada a propósito. Non todo van ser cousas agradables en A Lareira Máxica. Trato de abrir o abanico de temas e non so centrarme nas cousas bonitas.
Pois a mín sí que me gustou, chegoume á alma..., non me imaxino mellor maneira de describilo... Tráxico, triste e ademáis moi realista ese final.
Leva razón Mary C.V., a historia está ben narrada. O que non me gustou foi o tema, paréceume moi duro para un 6 de xaneiro. A foto é unha auténtica metáfora visual, claro.
Sigo pensando que deberías Julio, tentar elaborar un pequeno libro cos teus relatos, ainda que sexan relatos cortos. Teñen moita calidade.
Estou totalmente de acordo con "O Moucho". Anímate Julio. Os teus relatos son moi pero que moi bos.
Alégrome que vos gusten. Gracias. A ver son cousiñas, tan so. Unha cousa é escribir textos cortos e outra ben distinta un libro. Eu sí sei de alguén que debería escribir un libro porque vale moitísimo e mira que xa llo levo dicindo hai tempo. Anímate muller!!!
Saúdos a tod@s. Gracias polos vosos comentarios.
Eu xa teño lido algun libro de relatos cortiños de como moito 3 páxinas cada historia. Con que xuntes 10 ou 15 historias destas pequenas chega. Tamen quen escribe moi ben é Alvariño
Gracias Moucho. Sí Alvariño escribe moi ben. Disculpas por olvidarme de ti, Alvariño. Xa sabes que tamén me encantan os teus relatos.
Pero nin el, nin eu, nin a amiga que che dicía eu (por certo, que a ver cando se anima tamén ela a escribir no blog e mira que non será por ofrecerlle a posibilidade...Xa tarda...)
Aquí o primeiro en publicar un libro vai ser o Moucho, que é o que máis interés ten. ¿Non recordades a Ana Rosa e o seu "Sabor a hiel"?.
Un pouco de aportación propia e, para completar, picotéase aquí e acolá, pónselle unha portada bonita e un título rechamante e ¡libro feito!. Onde se poña un empresario espabilado... e que os intelectuais de marketing ¡nin idea!
Cala, cala, anonymous. Que xa me estas dando ideas. jejeje. Uns cantos artigos de Julio, mais outros de Alvariño, mais outros de Maria,... Bueno, que solo me falta recopilados e plasmalos nun libro baixo o meu nome e con letras en ouro: Relatos dun Moucho. jeje. Voume forrar.
Amigo Moucho, debo comunicarche que todo os relatos propios tanto meus como das colaboradores están protexidos polos dereitos de autor. Así que se a alguén se lle ocurrise facelo alá el ou ela coas súas consecuencias. Evidentemente, xa sei que ese non é o teu caso.
Por certo, para cando un relato teu en A Lareira Máxica??
Eso, eso, que ó libro do Moucho tamen lle fai falta algo de cosecha propia ja...ja... ¡Qué non se diga!
O de forrarse xa me parece máis complicado. Hai unhas semanas dixo a mismísima Lucía Etxebarría que pensaba deixar de escribir para adultos porque seica coa piratería non vende. Vamos, que non gana o que ela quixera. Pois se non lle compensa a ela...
Ó mellor foron unhas declaracións incendiarias para facerse publicidade de xeito gratuito creando unha falsa nova. Xa veremos se sigue escribindo ou non.
Bueno, é que como ainda queda algunha cousiña pendiente que ainda non publicaches, pois non me dou animado a seguir publicando xa que non sei si sairá ou non.
Moucho ¿?¿? Cal cousa? Non teño nada teu en lista de espera. Non sei a que te refieres. Envíame un correo para saber do qué falas.
Con todo, xa sabes que ás veces hai lista de espera porque sempre podo actualizar periodicamente o blog e tamén intercalo artigos de diferentes colaboradores/as e os meus.
Anónim@: coido que levas moita razón. Por certo, anímate e ponte un nome ou seudónimo que o de anónim@ resulta moi impersoal e non me gusta nada.
Unha posibilidade que se me ocorre é facer unha macroactualización, con varias entradas, o día que ti poidas. Unha especie de entrega semanal, coma se fose unha revista.
Primeiro libro do Moucho: "Relatos dun Moucho"
Segundo libro do Moucho: "Un Moucho en apuros"
Non digo máis.
Carai, o comenzo dunha saga, como Harry Potter.
Publicar un comentario